Խրոնիկ հիպերտոնիա

Որոշ մասնագետներ խրոնիկ հիպերտոնիայի պատճառը տեսնում են միայն սիրտանոթային համակարգի աշխատանքի խախտման մեջ, սակայն այսպիսի մոտեցումը ինֆորմացիոն առումով շատ սահմանափակ է։ Խրոնիկ հիպերտոնիայի առաջացման պատճառներից են նաև լյարդի, երիկամների և թոքերի հիվանդությունները։ Շատ սխալ ու անընդունելի է նշանակել միզամուղներ հիպերտոնիայի դեպքում։ Հիվանդին նշանակում են միզամուղ, որը պետք է խմի ամեն օր։ Հետագայում այդ միզամուղը այլևս չի օգնում երիկամների մոտ նոր հիվանդություն առաջացնելու հետևանքով, քանի որ ամեն օր միզամուղ խմելով վնասում են երիկամները, նրան ստիպելով գերծանրաբեռնված աշխատել և նաև խախտվում է նյութափոխանակությունը, քանի որ մեզի հետ դուրս են գալիս նաև օրգանիզմի համար շատ կարևոր միներալներ և միացություններ։ Բայց սա բավական չէ նրանց և նրանք տեսնելով, որ այդ միզամուղը այլևս չի օգնում, նշանակում են ավելի մեծ չափաբաժնով կամ փոխում են մեկ այլ, ավելի ուժեղ հաբով։ Ահա, թե ինչպես են «բուժում» այսօր։ Մարդը դատապարտված է ավելի ծանր հետևանքների, եթե դիմի ալոպաթին խրոնիկ հիպերտոնիայով։ Հիվանդությունը համարվում է բուժված, երբ մարդը այլևս ոչ մի դեղորայք չի խմում և ազատվում է կախվածությունից այդ հաբերի նկատմամբ։ Խրոնիկ հիպերտոնիան կարելի է բժշկել, եթե աշխտորոշվել է ու գտնվել է պատճառը։ Փորձը ցույց է տալիս, որ շատ դեպքերում լյարդի հիվանդությունների հետևանք է, որի պարագայում շատերի մոտ նույնիսկ շաքարային դիաբետի 2֊րդ տիպ է նկատվում։ Երիկամների դեպքում, բացի բարձր ճնշումից, կարելի է նկատել միզաթթվի աղերի բարձր մակարդակ արյան մեջ, գոտկատեղի վերին հատվածում ցավեր, այտուցներ ծնկներից ներքև, վախեր, անհանգստություններ և այլն։ Թոքերի դեպքում կարող է լինել խրոնիկ բրոնխիտ, ասթմա և այլն։ Այստեղ նույնպես շատ կարևոր է բժշկի բազմակողմանի մասնագիտացվածությունը։